ภาคการผลิตกับผลกระทบของ AEC

ด้วยเหตุผลข้างต้น ก็เป็นอันว่า “เถ้าแก่” คงจะได้โล่งใจไปเปลาะหนึ่ง ว่ากิจการของตนคงจะไม่ต้องมาล่มสลายเพราะโดนกระแส AEC เข้าถล่มแต่อย่างใด เพราะธุรกิจการผลิต (ที่ไม่รวมสินค้าจำพวกศิลปวัฒนธรรม อย่างเช่น เครื่องเงิน เครื่องไม้แกะสลัก) นั้น ต่างชาติเขาเข้ามาแข่งขันได้ตั้งนานแล้ว ไม่ว่าจะเป็น ญี่ปุ่น ไต้หวัน จีน และยุโรป นี่แค่เพิ่มประเทศอาเซียนอีกแค่ 9 ประเทศเท่านั้นเอง ถือว่าจิ๊บๆ! อย่างไรก็ดี ไหนๆ ก็พูดแล้ว ขอแถลงไขให้กระจ่างแจ้งกันไปเลยว่า ถ้าหากธุรกิจที่ว่านั้น กลับกลายเป็นธุรกิจที่มีการว่าจ้างให้ผลิตแล้วนำออกขาย (โดยที่บริษัทมิได้ทำการผลิตเอง) หรือบริษัททำการรับจ้างผลิตแล้วติดยี่ห้อคนอื่น อย่างนี้ ก็จะไม่เข้าข่ายเป็นกิจการการผลิต แต่ถือว่าเป็นธุรกิจบริการที่ยังต้องห้ามมิให้ต่างชาติทำได้ภายใต้กฎหมายที่มีอยู่ ดังนั้น หากกิจการของท่านอยู่ในข่ายเป็น OEM (Original Equipment Manufacturer) ก็น่าจะยังได้รับอนุญาต ให้กลุ้มใจไปได้อีกสักพัก ในระหว่างที่ท่านกำลังหาทางปรับตัวอยู่นี้

อย่างไรก็ดี ในการปรับตัวนั้น ขอบอกเลยว่าไม่มีสูตรสำเร็จเหมือนซุปไก่ก้อน ท่านต้องทดลองทำเองจากการพูดคุย ปรึกษา สัมมนา แลกเปลี่ยนความรู้ หรือบางทีอาจซื้อหา หรือหยิบยืมมาใช้ก็ได้ทั้งน้าน อย่างในกรณีของกิจการการผลิต อาจเริ่มจากการปรับโครงสร้างองค์กร จากเดิมที่เคยคิดคนเดียวทำคนเดียวก็คงต้องหาคนมาช่วยคิด บวกกับหาคนที่มีความสามารถในด้านอื่นๆ มาช่วยด้วย ไม่ว่าจะเป็นด้านภาษา เทคโนโลยี การควบคุมคุณภาพมาตรฐานสินค้า หรืออาจมองหาผู้ร่วมทุน (partner) ใหม่ๆ เพื่อมาแชร์ knowhow ที่อาจจะใช้เป็นทางลัดในการต่อยอดนวัตกรรม หรือนำมาปรับใช้กับการต่อยอดธุรกิจ ส่วนในด้านตลาดและผลิตภัณฑ์ ท่านอาจจะต้องสำรวจความต้องการของตลาด และความพึงพอใจของลูกค้าเพื่อผลิตสิ่งที่ตลาดและลูกค้าต้องการ มิใช่ผลิตแต่สิ่งที่ท่านทำเป็นเพียงอย่างเดียว ส่วนในด้านกระบวนการผลิต ควรมีระบบการผลิตที่คำนึงถึงการลดความสูญเปล่าในกระบวนการผลิต (TPS) ได้อย่างมีประสิทธิภาพ ทั้งนี้ เพื่อผลในการลดต้นทุนและเพิ่มกำไรให้กับธุรกิจ